از استقلال جدا شدم تا شان مربی ایرانی حفظ شود

آفتاب نیوز :

پیروز قربانی سرمربی تیم فوتبال نفت و گاز گچساران که تیمش روز آینده باید به مصاف پرسپولیس در چارچوب مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی برود، گفت: به عنوان یک تیم شهرستانی که تازه به لیگ یک صعود کرده و تبلیغ آنچنانی هم نداشته، بهترین فرصت برای مجموعه باشگاه و بازیکنان است که از این عرصه استفاده کنند و مقابل تیم خوب پرسپولیس خودشان را نشان بدهند. با این دید به جام حذفی نگاه کردیم تا روح مبارزه طلبی و بزرگی را به تیم تزریق کنیم.

سوال اول از قربانی درباره حضور اوسمار به عنوان سرمربی جدید تیم بود و او در واکنش به این سوال گفت: به هرحال 2 بازی که او سرمربی بوده فیلم بازی هایشان را دیده ایم. پرسپولیس همیشه تیم خوبی است. امیدوارم بچه های ما از این فرصت برای آینده خودشان استفاده کنند.

قربانی درخصوص اینکه هواداران استقلال دوست دارند نفت و گازگچساران پرسپولیس را حذف کند، عنوان کرد: طبیعتا حساسیت هایی این چنینی ایجاد می شود، ولی گفتم دید ما به ما به جام حذفی چگونه است. شاید از نظر فنی و قدرت دو تیم فاصله زیادی داشته باشند، ولی ما هم تیم خوب و باشخصیتی هستیم. امیدوارم بچه ها بتوانند شخصیت خودشان را در بازی فردا نشان بدهند. عرض کردم مجموعه باشگاه، کادر فنی و بازیکنان می توانند از این فرصت برای این که خودشان را به فوتبال ایران نشان بدهد، به بهترین شکل استفاده کند.

خبرنگار ورزش سه سوال بعدی را از پیروز قربانی پرسید و درباره حضور او در تیم های مختلف به صورت مقطعی صحبت کرد و دلیل آن را پرسید. قربانی سپس در واکنش به این سوال که چقدر در نفت و گاز دوام می آورد، اینطور به این موضوع پاسخ داد: من انتخاب نکردم. من انتخاب شدم. دو دسته مربی داریم. یک دسته مربیان انتخاب می کنند و یک دسته مربیان هم انتخاب می شوند. من در دسته مربیانی هستم که انتخاب می شوند. حالا در دسته مربیانی که انتخاب می کنند هم باز دو دسته داریم. یک دسته که از نظر فنی اینقدر قوی هستند که خودشان انتخاب می کنند. در این دسته 3-2 نفر در ایران هستند. یک دسته هم انتخاب می کنند، چون روابط زیادی دارند.

او سپس با ذکر کردن یک خاطره از دوران کودکی حرف هایش را از سر گرفت: یادم است با پدر و برادرم قدیم به استادیوم می رفتیم. برای کسی کار پیش می آمد می گفت جای من را نگه دار و من برای اینکه جا را نگه دارم وسط 2 صندلی می نشستم. الان برخی مربیان ما همینطور هستند. مثلا شما جایی سینما می روید برای دوست تان می خواهید جا نگه دارید کیف تان را روی صندلی می گذارید. برخی مربیان اینطور هستند! به آن ها احترام می گذارم، ولی درست نیست. رقابت عادلانه ای نیست که یک تیم دارید، به دلیل روابط حواس تان به 3 تیم دیگر هم هست! این باعث معیوب شدن چرخه می شود. شاید بی عرضگی من و امثال من است، ولی این بی عرضگی را دوست دارم. در جا هایی که کار می کنم با جان دل کار می کنم. فرصت شد خودمان را بالا می کشیم، اگر هم نشد برای دوستان آرزوی موفقیت دارم. این چرخه معیوب که 30 سال است در حال ادامه است، به امید خدا ادامه پیدا کند. با این شرایط هیچ اتفاقی برای فوتبال ایران رقم نمی خورد و فرق آدم ها از نظر فنی مشخص نمی شود. فرق آدم ها از نظر روابط مشخص می شود. درنهایت 3، 4 نفر هستند که براساس شایستگی انتخاب می شوند، ولی بقیه را می بینید و بهتر از من در جریان هستید و این باعث می شود که متاسفانه رقابت ناسالم بشود.

وی درمورد اینکه در دوران بازی و مربیگری جایگاه بالایی در استقلال داشته و هواداران او را دوست داشتند، می توانست در زمان کاپیتانی یا دوران استراماچونی در این تیم بماند و شاید ممکن بود الان سرمربی آبی ها باشد، گفت: طبیعتا قبول دارم. در بعضی اوقات مخصوصا بازی، تصمیمات درستی نگرفتم. مثلا در بحث استقلال می توانستم در استقلال بمانم و فوتبالم را همانجا تمام کنم، ولی به هرحال تصمیماتی بود که گرفته شد. شاید به عقب برگردم تصمیم بهتری بگیرم، ولی در دوران مربیگری داستان طور دیگری بیان شد.

قربانی با تاکید بر اینکه استراماچونی دستیار ایرانی نمی خواسته اینطور حرف هایش را از سر گرفت: استراماچونی اصلا مربی ایرانی نمی خواست. من هم برای حفظ شخصیت خودم و جایگاه مربی ایرانی همان شب انصراف دادم. کل داستان همین بود. گفتند قربانی کار کردن با استراماچونی در شان خودش نمی دانست. اصلا چنین چیزی نبود. بهترین قرصت برای من بود که از او یاد بگیرم، ولی او مربی ایرانی نمی خواست. اینکه دوستان چگونه بیان کردند مشکل من نیست، ولی واقعیت همین است.