کاهش اعتبار جایزه صلح نوبل با رویکردهای جهت دار داوران

 به گزارش اوبیکو عبدالباسط انصاری در یادداشتی در شهروند نوشت: خبر اهدای جایزه صلح نوبل به گروهی از بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی بار دیگر بحث ها بر سر اعتبار و ارزش این جایزه و نحوه اعطای آن را داغ کرد. زمانی که آلفرد نوبل شیمی دان سوئدی و مخترع دینامیت بر اثر ناراحتی ناشی از جنگ و کشتار با دینامیت جایزه صلح نوبل را برای ترویج صلح و دوستی پایه گذاری کرد کسی فکرش را نمی کرد این جایزه روزگاری بر اثر اعطای آن به چندین تن از سران جنایتکار غرب و رژیم صهیونیستی اعتبار خود را تا حد زیادی از دست بدهد. اکنون و در جهان پر از آشوب و جنگ بر اثر توسعه طلبی و خوی جنایتکارانه آمریکا و صهیونیست ها و متحدان آنان جایزه صلح نوبل سال ٢٠٢٤به یک گروه ژاپنی قربانی جنگ اختصاص یافت. ایرنا در رابطه با این گروه نوشته است: «این گروه ژاپنی با نام «نیهون هیدانکیو» که در سال ۱۹۵۶ بنا نهاده شد و از بازماندگان جنگ اتمی هستند بنابر اعلام کمیته نروژی صلح نوبل به خاطر تلاش در حصول جهانی عاری از تسلیحات اتمی و بنابر اثبات گواهی شهودی که تسلیحات اتمی هرگز نباید به کارگرفته شود این جایزه را دریافت کردند.» پیشتر نیز سابقه داشته است که جایزه صلح نوبل به یک سازمان که در راستای صلح و دوستی تلاش می کنند همچون کمیته بین المللی صلیب سرخ و کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان اهدا شود. اوبیکو به نقل از «دن اسمیت» رئیس مؤسسه تحقیقات صلح استکهلم درباره جایزه صلح نوبل ٢٠٢٤آورده است: «به دلیل این جنگ های ویرانگر و برای اینکه پیامی مبنی بر ناتوانی نهادهای ناظر بر نظم جهانی ارسال شود کمیته صلح نوبل امسال نباید به هیچ کس جایزه بدهد.»

نکته جالب آنکه «تومویوکی مینوماکی» به عنوان نماینده گروه نیهون هیدانکیو و دریافت کننده جایزه صلح نوبل گفته است: «وضعیت کودکان در غزه مشابه وضعیت کودکان ژاپنی در پایان جنگ جهانی دوم است.» در حدود ٣-٤دهه اخیر اعطای جایزه صلح نوبل به سران و سیاستمداران جنایتکار آمریکا و اسرائیل همچون: مناخیم بگین اسحاق رابین شیمون پرز و باراک اوباما سبب کاهش اعتبار این جایزه شده است. برای مثال مناخیم بگین ازجمله چهره های صهیونیستی بود که در کشتارهای وحشیانه فلسطینیان در مناطق اللد و دیریاسین در ١٩٤٨دست داشت و در دوران نخست وزیری او جنایت معروف صبرا و شتیلا رخ داد. اسحاق رابین نیز ازجمله جنایتکاران صهیونیست بود که جزو فرماندهان جنگ ٦روزه اعراب و اسرائیل و مسبب جنایات و قتل عام بسیاری از شهروندان عرب بود. همچنین شیمون پرز که از جوانی جزو مؤسسان رژیم صهیونیستی عضو باندهای اسرائیلی جنایتکار «هاگانا» و از مسببان کشتارهای گسترده فلسطینیان بود به سبب طرح خائنانه اسلو همراه با رابین برنده صلح نوبل در سال ١٩٩٤شد. علاوه بر آن اعطای این جایزه به آنگ سان سوچی از بودایی های افراطی و اسلام ستیز از دیگر مواردی است که اعتبار جایزه صلح نوبل را کاهش داد.
نکته دیگر آنکه رویکرد توأم با غرض ورزی اعطاکنندگان این جایزه گاه در خدمت الگوسازی از برخی چهره ها در کشورهای مخالف غرب در آمده و تعیین برنده آ« با سیاسی کاری مشهود همراه بوده است. برای نمونه اعطای جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی در سال ٢٠٠٣ تحت عنوان «تلاش برای ترویج مردم سالاری و رعایت حقوق بشر در ایران» از این دست موارد است. سال ها بعد ارتباط و وابستگی عبادی به محافل حقوق بشری ضدایرانی و نقش او در پرونده سازی حقوق بشری علیه ایران افشا شد تا مشخص شود عبادی بیشتر به محافل براندازی غربی و دشمنان ایران وابسته بوده و اعطای این جایزه به او با هدف الگوسازی از وی و در راستای تغییرات اجتماعی در ایران صورت گرفته تا اینکه واقعا کاری برای صلح انجام داده باشد! اعطای این جایزه به نرگس محمدی از چهره های برانداز ایرانی در سال ٢٠٢٣نیز از با همین قاعده بود.

اکنون می توان گفت جایزه صلح نوبل به مرور تبدیل به ابزاری سیاسی و نسبتا متاثر از برنامه های کشورهای غربی شده است. سخن بر سر این نیست که برندگان این جایزه هیچ کدام استحقاق دریافت آن را نداشته اند بلکه سخن این است که اعتبار جایزه ای که فلسفه آن ترویج صلح و دوستی و مخالفت با خشونت و جنگ بوده -در موارد پرتعدادی بر اثر اعطا به جنایتکاران یا براساس رویکردهای سیاسی و مغرضانه- زیر سؤال رفته است.

پایان خبر اوبیکو